Veranderen Belgische werknemers snel(ler) van werkgever?

De jaarcijfers van in- en uitstroom van personeel staan altijd in relatie met de context van vraag en aanbod naar werk in het betreffende jaar. Dat is uiteraard niet anders in 2023. Mogen we 2023 als het eerste echte postcovidjaar beschouwen? Het is in elk geval een jaar waarin het aantal werkzoekende werklozen in België (in Vlaanderen) een diepterecord bereikte sinds de jaren zeventig (Huyghebaert & Belga, 2023). Een jaar waarin het aantal vacatures nog steeds op een hoog niveau staat (Statbel, z.d.), en dat ondanks de vele faillissementen in de kleinere kmo's (Verhaeghe et al., 2024). En een jaar waarin, zeker in Vlaanderen, in de loop van 2023 toch ook hier en daar wel wat ontslagen vielen. In de kleinere bedrijven en vooral in sectoren waar de combinatie van hogere energieprijzen, duurdere grondstofprijzen, en forse loonstijgingen onder druk van de inflatie, zich hard lieten voelen. Denk bijvoorbeeld aan de horeca. Ondanks deze wat donkere wolken piekte het aantal knelpuntvacatures opnieuw. De structurele schaarste op de arbeidsmarkt laat zich steeds meer voelen. Het feit dat 23,9% van de 20- tot 64-jarigen in België niet-beroepsactief is, vormt daarbij een bijkomende uitdaging. In deze context van vele opportuniteiten zouden we meer professionele mobiliteit mogen verwachten. Maar is dit ook zo in de praktijk? Belgische werknemers veranderen vooral in de eerste jaren na aanwerving van werkgever maar blijven nadien (nog altijd) overwegend trouw aan hun werkgever.