De visie van ACV op flexibele arbeid

Flexibiliteit is een van de passe-partout woorden in het arbeidsmarktbeleid. Te pas en te onpas wordt flexibiliteit ingeroepen als noodzaak en reddingsmiddel om tewerkstelling te garanderen of te verhogen. De roep om flexibilisering en het antwoord daarop is echter wel bezig de arbeidsmarkt te veranderen. Er zijn niet één maar twee bewegingen bezig op de arbeidsmarkt, zowel een flexibilisering op maat van ondernemingen aan de onderkant als het meer tegemoetkomen aan flexibiliteit voor werknemers aan de bovenkant van de arbeidsmarkt. De focus ligt echter veel sterker op het eerste dan op het tweede. Een flexibele inzet van werknemers betekent voor veel werknemers ook geen voltijdse betrekking, of alvast geen zekerheid daartoe. Deeltijdse arbeid is een onderbelichte vorm van flexibiliteit waar de regels systematisch worden versoepeld en er steeds minder ruimte is om tegemoet te komen aan de flexibiliteit gevraagd vanuit de werknemer. Ze wordt zelfs ronduit ondergraven door nieuwe statuten zoals flexi-jobs die weinig meer zijn dan zuivere oproepcontracten. Dergelijke dualisering is kwalijk voor de arbeidsmarkt en ondergraaft duurzame tewerkstelling.