Een inclusieve benadering van het arbeidspotentieel van de Limburgse bevolking op basis van enquête- en administratieve data

De krapte op de arbeidsmarkt nam het voorbije decennium nergens in Vlaanderen sterker toe dan in Limburg. De COVID-19-pandemie zorgt er echter voor dat de Limburgse (en Vlaamse) arbeidsmarkt na een lange periode van toenemende krapte, terug meer ontspannen wordt door een toenemend aantal werklozen en een dalende vraag naar arbeid in bepaalde sectoren. Toch zal de Limburgse arbeidsmarkt de volgende jaren ongeacht de conjunctuur ook een grote uitstroom van 55-plussers kennen, met een grote vervangingsvraag als gevolg. Deze vraag gaat gepaard met een inkrimping van de bevolking op arbeidsleeftijd en een latere instroom van jongeren op de arbeidsmarkt. Op middellange tot lange termijn zal het aantal personen op arbeidsleeftijd dus dalen, wat de krapte op de Limburgse arbeidsmarkt terug kan aanscherpen. De snelheid waarmee de economie zich herstelt van de COVID-19-maatregelen kan de arbeidskrapte verder versterken of net temperen. De vraag stelt zich zo hoe we Limburg klaarstomen voor de arbeidsmarkt van morgen, gegeven dat wat er op die arbeidsmarkt gevraagd wordt een volatieler karakter krijgt. Een deel van het antwoord kan gevonden worden bij groepen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt.

In deze studie ontleden we met het Steunpunt Werk, in opdracht van POM Limburg, vanuit een inclusieve benadering het arbeidspotentieel van groepen die traditioneel minder als arbeidsreserve worden beschouwd: de werkenden en de niet-beroepsactieven. Hiervoor gebruiken we de recentste data van twee bronnen: de Enquête naar de Arbeidskrachten (EAK, 2019) en het Datawarehouse Arbeidsmarkt en Sociale Bescherming (DWH AM&SB, 31/12/2017). Door beide bronnen te combineren, verwerven we leerrijke inzichten over deelpopulaties van de Vlaamse en Limburgse bevolking en hun mogelijk arbeidspotentieel. En wat blijkt, hier schuilt wel degelijk nog een aanzienlijk potentieel voor de Limburgse arbeidsmarkt!