Een sluitend maatpak. Reflecties over een maatgerichte begeleiding van werkzoekenden

Het beleid van de publieke bemiddelingsdiensten inzake de begeleiding van werkzoekenden is geëvolueerd van het indelen van werkzoekenden in ‘grove’ categorieën met voor elke categorie een standaardbegeleiding naar meer maatgerichte begeleiding. Dit gebeurde onder impuls van de Europese Werkgelegenheidsrichtsnoeren en vertaalde zich in Vlaanderen in de actie ‘Sluitend Maatpak’ van VDAB. De vraag stelt zich of we reeds echt kunnen spreken van begeleiding op mensenmaat, want tussen de intenties en de praktijk gaapt er een kloof. Die kloof heeft niet enkel te maken met verbeterprocessen gebaseerd op voortschrijdend inzicht en het gebruik van slimme data, maar ook met budgettaire en reglementaire beperkingen die de werking van de publieke bemiddelingsdienst beïnvloeden. In deze bijdrage wordt nagegaan of de begeleidingsactie ‘Sluitend Maatpak’ beantwoordt aan het opzet en wordt een parallel gemaakt met het werk van een echte kleermaker. We maken een vergelijking met betrekking tot volgende invalshoeken: wat is een maatpak, wie bepaalt het maatpak, hoe wordt een maatpak aangemaakt en hoelang duurt de aanmaak van een maatpak. Bij het beantwoorden van deze vragen blijkt dat er nog een ruime marge van verfijning nodig is richting maatgerichte begeleiding maar dat de VDAB en de Europese publieke bemiddelingsdiensten in het algemeen meer en meer evolueren naar zo’n begeleidingsaanpak. Toch zal maatwerkbemiddeling pas echt werkelijkheid worden indien ook het kader waarin deze diensten moeten werken, deze aanpak faciliteren en ondersteunen. Dat vergt de overstap van New Public Management waarin (kosten)efficiëntie en korte termijn primeren, naar Holistic Public Management waar het gaat over een holistische kijk op de mens en het verzekeren van duurzame uitkomsten.