De onvervulde arbeidswens van Vlaanderen in Europees perspectief

In een krappe arbeidsmarkt, zoals Vlaanderen die momenteel kent, wordt in eerste instantie gekeken naar de werklozen om de vacatures in te vullen. Zij zoeken (volgens de ILO-definitie) immers actief naar werk en zijn ook beschikbaar om de jobs in te vullen. Toch zijn zij niet de enige groep in de bevolking op arbeidsleeftijd die een onvervulde arbeidswens hebben en dus op korte termijn aangesproken kunnen worden voor de vele vacatures. Naar analogie met Eurostat, het Europese bureau voor de statistiek, onderscheiden we naast de werklozen ook nog de onvrijwillig deeltijds werkenden, niet-beroepsactieven die zoekend maar niet beschikbaar zijn en niet-beroepsactieven die beschikbaar maar niet zoekend zijn als groepen met een onvervulde arbeidswens. In deze bijdrage gaan we dieper in op hoe groot deze onvervulde arbeidswens is in Vlaanderen in zijn geheel en bij de vier deelgroepen, en hoe zich dit verhoudt in Europees perspectief. We zoomen ook in op een aantal sociodemografische kenmerken om op die manier een eerste indicatie te krijgen van de kwetsbaarheid van de onderscheiden profielen. Onze analyse geeft aan dat het aandeel onvervulde arbeidswens in Vlaanderen steevast kleiner is dan gemiddeld in EU-27 en dat deze vaststelling ook standhoudt wanneer we meer kwetsbare groepen in kaart brengen. Anderzijds merken we ook op dat we in vergelijking met veel andere Europese landen in Vlaanderen kampen met een erg hoog aandeel niet-beroepsactieven die niet onmiddellijk een arbeidswens lijken te hebben en dus verder van de arbeidsmarkt kunnen staan. Het relatief geringe aantal mensen met een onvervulde arbeidswens in Vlaanderen tegenover de vele aantal vacatures die we tellen, stelt de kraptesituatie op de Vlaamse arbeidsmarkt nog scherper.