Interregionale tewerkstellingszones op basis van een vraag- en aanbodanalyse

Vlaanderen kent een bijzonder krappe arbeidsmarkt, met een werkloosheidsgraad van slechts 3,6% en een werkzaamheidsgraad van 75,3% in 2021 (Steunpunt Werk, 2022). Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kent daarentegen een werkzaamheidsgraad van 62,2% en een werkloosheidsgraad van 12,3%, en het Waals gewest een werkzaamheid van 65,2% en een werkloosheid van 8,6%. Ondanks de krapte in Vlaanderen en hogere werkloosheids graden in Brussel en Wallonië, blijft het aantal Walen en Brusselaars tewerkgesteld in Vlaanderen laag. Daarom conceptualiseert deze studie interregionale tewerkstellingszones, dit zijn zones waar potentieel ligt om de interregionale mobiliteit uit te breiden. Deze conceptualisatie gebeurt op basis van een kwantitatieve analyse van de huidige pendelstromen tussen de verschillende gewesten enerzijds en een analyse van de vraag- en aanbodzijde van de arbeidsmarkt anderzijds. Zowel de vacatures aan Vlaamse zijde als de werkzoekenden aan Brusselse en Waalse zijde worden in beeld gebracht. Daarnaast werd een enquête uitgevoerd bij Waalse en Brusselse werkzoekenden om hun noden en drempels in kaart te brengen in verband met werken in Vlaanderen. Voor de vraagzijde werden verschillende interviews met Vlaamse werkgevers afgenomen, om ook hun noden en stimulansen te begrijpen. Als resultaat werden drie interregionale tewerkstellingszones geselecteerd: 1) Brussel en Halle-Vilvoorde, 2) Doornik-Moeskroen, en Ieper, Roeselare en Kortrijk en 3) Luik, en Hasselt en Tongeren. In deze zones is er een bepaalde mate van interregionale tewerkstelling, maar ook meer potentieel volgens verschillende parameters (onder andere pendelstromen, interviews en analyse van de vacatures en werkzoekenden). Tot slot identificeren we beleids aanbevelingen ter bevordering van interregionale mobiliteit, zoals het ondersteunen van werkgevers bij hun drempels en intensievere samenwerking tussen VDAB, Actiris en Forem.