Telewerk en welzijn: één oplossing voor alle leeftijden?

De COVID-19-pandemie bracht abrupte en ingrijpende veranderingen teweeg in de wijze waarop werk wordt georganiseerd, waarbij telewerk een van de kerncomponenten vormde. Hoewel telewerk tijdens de pandemie veelvuldig werd toegepast, is er tot op heden relatief weinig academische aandacht besteed aan de leeftijdsgebonden verschillen in telewerk participatie en de verschillen in de impact op het welzijn van werknemers. Deze studie onderzoekt de relatie tussen telewerk en werknemerswelzijn in Vlaanderen voor en na de COVID-19-pandemie, door middel van data uit de werkbaarheidsmonitor. De resultaten tonen aan dat globaal gezien de participatie aan telewerk sinds de pandemie aanzienlijk is toegenomen, met duidelijke variaties tussen leeftijdsgroepen. Oudere werknemers nemen vaker deel aan telewerk dan jongere collega’s. Telewerk wordt geassocieerd met een vermindering van werkgerelateerde risico’s – waaronder taakvariatie, autonomie en fysieke belasting – in het bijzonder voor jongere werknemers. Deze positieve effecten zijn na de pandemie sterker geworden, wat wijst op een toenemende effectiviteit van telewerk. Toch blijft werkbelasting een belangrijk aandachtspunt voor telewerkers, ondanks enige verbetering sinds COVID-19. Wat betreft werkbaarheidsindicatoren zoals psychische vermoeidheid, welzijn op het werk en werk-privébalans, blijken de effecten van telewerk te variëren naar leeftijd: oudere werknemers ervaren een daling in werkbaarheidsproblemen, terwijl bij jongere werknemers geen significante veranderingen worden vastgesteld. De studie benadrukt aldus het belang van een leeftijdsgevoelige benadering bij het evalueren van de effecten van telewerk op het welzijn van werknemers.